A fraxilidade é unha síndrome clínica observable e cuantificable que podería definirse como un declive progresivo nos sistemas fisiolóxicos relacionado coa idade, que conleva unha reserva diminuída da capacidade intrínseca á resposta/adaptación a factores estresantes dando lugar a unha elevada vulnerabilidade e incrementa o risco de resultados adversos de saúde.

  Nas próximas décadas estímase que a proporción de individuos maiores fráxiles increméntese de forma considerable. O seu manexo conleva un elevado custo, repercutindo de forma importante no sistema de saúde. O fomento de actuacións sanitarias destinadas a previr e reverter o estado de fraxilidade podería mellorar o manexo dos pacientes e reducir os custos sanitarios asociados. Neste punto é clave a detección desta síndrome, onde a velocidade da marcha referenciouse como un bo predictor de fraxilidade, pero a información sobre a súa sensibilidade e especificidade é heteroxénea, así como os parámetros empregados na súa medición.

  O obxectivo deste informe é realizar unha revisión sistemática da literatura para determinar a validez diagnóstica da proba da velocidade da marcha como indicador de fraxilidade e en base a esta evidencia propoñer un marco para establecer un protocolo para a súa implementación.

​